407- ورقه‌ی رسوایی
ورقه‌ی رسوایی Scandal Sheet
کارگردان: فیل کارلسن
فیلمنامه: یوجین لینگ – جیمز پو – تد شردمن (براساس داستانی از ساموئل فولر)
فیلمبردار: برنت گافی
موزیک: جرج دانینگ
بازیگران: برودریک کرافورد – دانا رید – جان درک – رزماری دی کمپ – هنری اونیل – جیمز میلیکان
۱۹۵۲ کلمبیا – سیاه و سفید – 82 دقیقه
سردبیر یک نشریه‌ی نیویورکی مارک چاپمن (کرافورد) برحسب اتفاق به همسر سابقش برمی‌خورد که سال‌ها قبل رهایش کرده؛ زمانی که هویت و راه و رسم دیگری داشته و حالا دوست ندارد پیشینه‌اش آشکار شود. چاپمن از بیم رسوایی سعی می‌کند زن پرخاشگر را آرام کند، اما ناخواسته او را به کشتن می‌دهد. به این ترتیب چاپمن باید از یکسو امور روزنامه را کماکان راهبری کند (و از جمله اینکه به ماجرای این قتل بپردازد) و از سوی دیگر آثار جرم خود را نابود کند و دُم لای تله ندهد...
تمرکز کارلسن روی تب و تاب درونی شخصیت اصلی‌ست نه درست کردن تریلری معمایی. دوستی کرافورد با کارگزارش (جان درک) یادآور رابطه‌ی مرید و مرادی مک‌مورای و رابینسون در غرامت مضاعف (وایلدر – ۱۹۴۴) است. ورقه‌ی رسوایی کنایه از روزنامه‌ای‌ست که روند پیگیری پرونده‌ی مزبور را از آغاز تا پایان در ستون حوادث خود منتشر می‌کرد و قطعه کارت کوچکی که در صحنه‌ی جنایت جا می‌مانَد را نمی توان برگه یا ورقه دانست. از نظر درونمایه، فیلم مشابه دیگری نیز وجود دارد به نام جایی که پیاده‌رو تمام می‌شود (پره‌مینجر – ۱۹۵۰).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر