داستان لاس‌وگاس The Las Vegas Story
کارگردان: رابرت استیونسن
فیلمنامه: پل جاریکو (بدون ذکر نام) – ارل فلتن – هری ا.ص.ک.ث
فیلمبردار: هری وایلد
موزیک: لی هارلاین
بازیگران: ویکتور ماتیور – جین راسل – وینسنت پرایس – هوگی کارمایکل – براد دکستر – رابرت وایک
RKO ۱۹۵۲ – سیاه و سفید – ۸۸ دقیقه
خوانندۀ ورشکسته، راسل، با همسرش، پرایس، به امید کاریابی به لاس‌وگاس می‌آیند. آنها به معشوق پیشین راسل (ماتیور) برمی‌خورند که افسر شهربانی‌ست. پرایس با ناخشنودی می‌پذیرد به خاطر راسل که در یک کازینو مشغول شده، در این شهر بمانند. چندی بعد، یک آدمکش (دکستر) راسل را گروگان می‌گیرد و پرایس در اوج درماندگی، دست به دامان ماتیور می‌شود؛ در حالی که از او بیزار است...
شب پیش از آغاز فیلمبرداری، جین راسل از همسرش کتک خورد و یک ور چهره‌اش کبود شد. ابتدا گمان می‌رفت پروژه معلق شود، ولی برای جلوگیری از زیان هنگفت، صحنه‌ای در شروع فیلم گنجانده شد که درِ خودرو به گونۀ راسل برخورد می‌کرد و اینچنین، آسیب‌دیدگی او به تماشاگر پذیرانده می‌شد.
هوارد هیوز (تهیه‌کنندۀ فیلم) نام فیلمنامه‌نویس (جاریکو) را که به گمانش چپ می‌زد، از عنوانبدی حذف کرد. در پی این خوش‌خدمتی، برخی دیگر از کارگردانان و تهیه‌کنندگان نیز به تقلا افتادند تا در پرونده‌سازی و انگ‌زنی، گوی سبقت را از هم بربایند.
******************
براد دکستر (۱۹۱۷ - ۲۰۰۲) با نام بوریس میلانویچ در نوادا به دنیا آمد. در نوجوانی مشتزن غیرحرفه‌ای بود. بعد به گروه تئاتر پاسادنا پیوست. در دوران جنگ در نیروی هوایی خدمت کرد. سپس در نمایش‌های رادیویی به ایفای نقش پرداخت. به پیشنهاد جان هیوستن نامش را به براد دکستر تغییر داد و از آن پس در درام‌های جنایی و وسترن جا خوش کرد. هیچگاه ضد قهرمان برجسته‌ای نشد، اما بدمن درجه‌دوی سرشناسی به شمار می‌رفت. در ۱۹۶۴ هنگام فیلمبرداری فیلم تنها شجاعان، فرانک سیناترا را از غرق شدن در سواحل هاوایی نجات داد، ولی همینکه ازدواج سیناترا با میا فاروی ۲۰ ساله را (با ۲۵ سال تفاوت سنی) نادرست خواند، دوستی آنها پایان یافت. دکستر در سریال‌های تلویزیونی پرشماری به ایفای نقش پرداخت که مهمترین‌شان تحت تعقیب، مرده یا زنده (اپیزود زندان یدکی) بوده است.
برخی از فیلم‌های او عبارتند از: سندباد بحری (والاس – ۱۹۴۷)، جنگل آسفالت (هیوستن - ۱۹۵۰)، ماکائو (استرنبرگ – ۱۹۵۲)، شمارۀ ۹۹ خیابان ریور (کارلسن – ۱۹۵۳)، خانۀ نئین (فولر – ۱۹۵۵)، شنبۀ خشونت‌بار (فلایچر – ۱۹۵۵)، رام‌نشده (کینگ – ۱۹۵۵)، آهسته و عمیق بران (وایز – ۱۹۵۸)، آخرین قطار گان‌هیل (جان استرجس – ۱۹۵۹)، هفت مرد باشکوه (جان استرجس - ۱۹۶۰)، غافلگیری (کان – ۱۹۶۰)، بیست به اضافۀ دو (جوزف نیومن – ۱۹۶۱)، تاراس‌بولبا (لی تامسن – ۱۹۶۲)، سلاطین آفتاب (لی تامپسن – ۱۹۶۳)، دعوت از یک تیرانداز (ویلسن – ۱۹۶۴) و چشم‌بسته (دان – ۱۹۶۵).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر