مروارید مرگ The Pearl of Death
کارگردان: روی‌ویلیام نیل
فیلمنامه: برترام میلهاسر (بر اساس داستان شش ناپلئون به قلم آرتور کانن‌دویل)
فیلمبردار: ویرجیل میلر
موزیک: پل ساوتل (بدون درج نام در تیتراژ)
بازیگران: بازیل راتبون – نایجل بروس – دنیس هوی – اولین آنکرز – میلز مندر – یان ولف – راندو هاتن
۱۹۴۴ یونیورسال – سیاه و سفید – ۶۹ دقیقه
مروارید گران‌بهایی که بنا به روایات، برای دارندگانش بدشگون بوده، از موزه‌ای ربوده می‌شود. شرلوک هلمز جست‌وجویش را آغاز می‌کند و پی می‌برد مردی تناور و کج وکوله در این ماجرا دست دارد که آدم نیز کشته؛ نه یکی‌دوتا؛ چندتا!
********
راندو هاتن (۱۸۹۴– ۱۹۴۶) بازیگر بدقواره و زشت‌روی آمریکایی، در نوجوانی راگبی‌باز بود. با پایان دورۀ دبیرستان به ارتش پیوست. در جنگ اول مجروح شیمیایی شد. سپس به روزنامه‌نگاری روی آورد. چهرۀ زمخت و هیکل قناس، در سینما برایش آمد داشت. از ۱۹۳۰ در نقش مردان خرزور و سگ‌جان ظاهر شد. مهمترین نقش‌هایش را در فیلم‌های ترسناک و تخیلیِ ردۀ B یونیورسال بازی کرد که تماشاگرانش ویر آن داشتند خوب زهرترک شوند و چندش کنند. نارسایی قلبی و دیابت، مجال نداد این انسانِ چغر و نازکدل، آن‌طور که باید، دیده شود. دو بار ازدواج کرد. همسر دومش تا دم مرگ، پای او ایستاد. از دیدگاه شمایل‌شناسی، هاتن با بازیگرانی چون مایک مازورکی و استانیسلاس زبیشکو همگون‌تر بود تا بوریس کارلوف و لان چینی. پژوهشگر و کارگردان سینما، فرد ال ری، در مقاله‌ای با نام «راندو هاتن: مرد هیولانما» که در ۱۹۸۸ انتشار یافت، به طرزی پُرسوزوگداز به زندگی هاتن پرداخت. برخی از فیلم‌های او عبارت‌اند از:
در شیکاگوی قدیم (کینگ – ۱۹۳۷)، کاپیتان فیوری (روچ – ۱۹۳۹)، آدم بزرگ (لوبین)، گوژپشت نتردام (دیترله – ۱۹۳۹)، شهر گناه (انرایت – ۱۹۴۲)، ماه و شش پنی (لِوین – ۱۹۴۲)، ماجرای آکس‌بو (ولمن – ۱۹۴۳)، مردابِ خواب‌آور (سانتلی – ۱۹۴۳)، جانی دیگر اینجا زندگی نمی‌کند (می – ۱۹۴۴)، پرنسس و دزد دریایی (باتلر – ۱۹۴۴)، اسیر جنگل (هارولد یانگ – ۱۹۴۵)، شهسوار باز می‌تازد (کالینز/تیلر – ۱۹۴۵)، زن عنکبوتی ضربه می‌زند (لوبین – ۱۹۴۶)، انسان وحشی (یاربرو – ۱۹۴۶) و خانۀ وحشت (یاربرو – ۱۹۴۶).
