464- موسیقی سبک
موسیقی سبک Humoresque
کارگردان: ژان نگولسکو
بازیگران: جان گارفیلد – جون کرافورد – اسکار لوانت – جون چندلر - تام دی‌آنره‌آ – پگی نادسن
فیلمنامه: کلیفورد ادتس – زاخاری گلد (بر اساس داستانی از فانی هرست)
موزیک: فرانس واکسمن
فیلمبردار: ارنست هالر
۱۹۴۶ برادران وارنر – سیاه و سفید – ۱۲۵ دقیقه
پل(گارفیلد) که از کودکی به موسیقی علاقه‌مند بوده، اینک در جوانی نوازندۀ ویولون در یک گروه موسیقی‌ست و آرزویش برگزاری کنسرتی تک‌نفره است تا آمادگی و هنر خود را به‌نمایش بگذارد. آشنایی پل با زوج ثروتمند، خانم و آقای رایت (کرافورد و کاواناگ)، این فرصت را برای او فراهم می‌کند. اما پشتیبانی آقای رایت از پل، نزدیکی خانم رایت به پل را نیز به‌دنبال دارد...
فیلمی موزیکال، برخوردار از درامی قوی و شکوه تصویری برترین آثار نوآر. جون کرافورد در نقشی متناسب با شمایل سینمایی خود حضور مؤثری دارد؛ زنی رو به تباهی و می‌باره که هنرمند پرشور و خوش‌آتیه‌ای را در افول تدریجی با خود همراه می‌کند. شگرد به‌کار رفته در بخش‌های مربوط به نوازندگی گارفیلد و هماهنگی نما و آوا با زبردستی و باریک‌بینی ساخته‌شده‌است. قطعات موسیقی نواخته شده در فیلم اثر ایساک استرن بود و در لحظاتی که چهرۀ گارفیلد دیده نمی‌شد، خود استرن نوازندگی را به‌عهده داشت. سکانس مشهور پایانی، بر کرانۀ دریا، در ۱۹۹۸ در نماهنگی بنام The Power of Good-Byeبازسازی شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر