273- فریاد انتقام
فریاد انتقام Cry Vengeance
کارگردان: مارک استیونس
فیلمنامه: وارن داگلاس – جرج برایکر
فیلمبردار: ویلیام سیگنر
موزیک: پل دان لپ
بازیگران: مارک استیونس – مارتا هایر – جان واس – اسکیپ هومیر – چریل کالاوی – داگلاس کندی
۱۹۵۴ الید آرتیستز – سیاه و سفید – ۸۲ دقیقه
افسر شهربانی (استیونس) که سر هیچ و پوچ، چند سال آب‌خنک خورده و خانواده‌اش نیز تاوان پایبندی او به قانون را داده‌اند، اینک پس از رهایی، در پی کینه‌جویی‌ست...
مارک استیونس (۱۹۱۶– ۱۹۹۴) با نام ریچارد ویلیام استیونس در اوهایوی آمریکا زاده شد. بازیگری را در رادیو آغاز کرد. به پیشنهاد داریل اف. زانوک، نامش را مارک استیونس گذاشت. بهترین فیلم هایش را در نیمۀ دوم دهۀ ۱۹۴۰ برای فاکس قرن بیستم بازی کرد. در موزیکال هایی مانند کنجکاوم بدانم اکنون چه کسی او را می‌بوسد (بیکن – ۱۹۴۷) و آه عروسک زیبا! (استال – ۱۹۴۹) همان‌اندازه خودباور به نظر می‌رسید که در نوآر هایی چون گوشۀ تاریک (هاتاوی – ۱۹۴۶) و خیابان بی‌نام (کیتلی – ۱۹۴۸). شمایل سینمایی او به ویژه در فیلم های نوآر با آلن لاد و جان پین سنجش‌پذیر است. در دوره ای به هدی لامار دلبستگی داشت (۱۹۴۷). دهۀ ۱۹۵۰ در تلویزیون نیز پرکار بود. دو بار ازدواج کرد که حاصل آن دو فرزند از همسر نخستش بود. در ۷۸ سالگی بر اثر سرطان در اسپانیا درگذشت. مارک استیونس افزون بر بازیگری، کارگردانی پنج فیلم و بخش‌هایی از پنج مجموعۀ تلویزیونی را نیز در کارنامه دارد. برخی از فیلم‌های او به عنوان بازیگر از این قرارند:
درون این دیوارها (هامبرستون – ۱۹۴۵)، پس از این روز (بری – ۱۹۴۶)، دارالمجانین (لیتواک – ۱۹۴۸)، شنزار (لوئیس کینگ – ۱۹۴۹)، رقصیدن در تاریکی (رایس – ۱۹۴۹)، لطفاً به من اعتماد کن(تاروگ – ۱۹۴۹)، میان نیمه‌شب و بامداد (گوردون داگلاس – ۱۹۵۰)، هدف ناشناخته (جرج شرمن – ۱۹۵۱)، مصر کوچک (کاردووا – ۱۹۵۱) و همایش رینو (کرت نیومن – ۱۹۵۱).
(و به عنوان کارگردان و بازیگر): فریاد انتقام (۱۹۵۴)، زمانبندی (۱۹۵۶)، شور اسلحه (۱۹۵۸)، گریز از جزیرۀ دوزخ (۱۹۶۳) و جسی بخشوده نمی‌شود... او آدمکش است! (۱۹۶۵).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر