دنبال کننده ها

۱۳۹۲ فروردین ۲۲, پنجشنبه

آقای ساردانیکاس 1961 Mr. Sardonicus


بهتر است در این فرصت، سری بزنم به یکی از کارگردان های محبوبم در زمینه فیلم ترسناک یعنی ویلیام کسل شیطان
و بازیگوش...


آقای
ساردانیکاس  
    
  Mr. Sardonicus                

http://s2.picofile.com/file/7720120428/movie_4374.jpg

 فیلم آقای ساردانیکاس محصول 1961 استودیوی
کلمبیا، یکی از فیلم های ترسناک ویلیام کسل است که بر مبنای فیلمنامه و
داستانی از ری راسل ساخته شد. رونالد لوویس، گای
رولف
، آدری دالتون و اسکار هومولکا در این فیلم، نقش آفرینی
کردند.

***

در انگلستان اواخر قرن نوزدهم، سر
رابرت
کانگریو (رونالد لوویس)، جراح جوان و مشهوری که در حال
انجام تحقیقات مهمی بر روی سیستم عصبی است، نامه ای از معشوق سابقش به نام مود
(آدری دالتون)، دریافت می کند. در این نامه، مود که اکنون همسر
بارون ثروتمندی به نام آقای ساردانیکاس (گای رولف) و ساکن مکانی
دورافتاده در اروپای مرکزی به نام گورسلاوا است، از رابرت درخواست
می کند که برای کمک به او بلافاصله راهی گورسلاوا شود...

http://s3.picofile.com/file/7720124408/sardonicus.jpg

وقتی رابرت به قصر بارون
ساردانیکاس
وارد می شود، با صحنه های عجیبی از جمله شکنجه دختر خدمتکار روبرو می شود. البته عجیب تر از همه، خود بارون
ساردانیکاس
است که ماسک به چهره دارد و ظاهرا همه این کارها به دستور او انجام
می شود...

http://s2.picofile.com/file/7720182040/MrSardonicus_Still36.jpg

سوال اینجاست که این آقای خوشگل و اتو کشیده
یعنی بارون ساردانیکاس، با این کارهای عجیب و غریب چه هدفی را دنبال می کند؟
آیا او چهره مخوفی را پشت این ماسک پنهان کرده...؟

http://s3.picofile.com/file/7720180535/mr_sardonic.jpg

 اصلا چرا ساردانیکاس کارش به جایی رسیده
که باید چهره اش را با ماسک بپوشاند؟ مگر او در گذشته مردی خوش قیافه ای نبود که برای
خودش بروبیایی داشت...؟
http://s1.picofile.com/file/7720134080/44ljk.jpg
یاد ایام..!

مود با وجودی که از رابرت کمک می خواهد، در
مورد خطری که تهدیدش می کند، چیزی به او نمی گوید. در اولین گام، رابرت
باید بفهمد آقای ساردانیکاس دقیقا کیست و از او چه می خواهد...؟

http://s3.picofile.com/file/7720135478/23512_Mr_Sardonicus.jpg

***

ویلیام کسل کارگردانی است که چندان به دنبال ساخت
یک اثر هنری نیست و بیش از هر چیز به سرگرم کردن مخاطب اهمیت می دهد. البته شاید فیلم
های ویلیام کسل برای هر بیننده ای لذت بخش نباشد. او کارگردان بسیار شیطانی
است و بنابراین بیشترین دوستداران فیلم های او، افرادی هستند که مثل خود کسل،
از روحیه ای شیطنت آمیز (و گاه کودکانه) برخوردار باشند. ویلیام کسل، در
فیلم های ترسناک خود، تا حد زیادی سعی در وارد آوردن شوک به بیننده به منظور سرگرم
کردن هر چه بیشتر او دارد. همین ویژگی کسل سبب می شود که حتی نکات دور از
ذهن و غیرقابل باور در فیلم های او، همچنان جذاب باشند. در فیلم های کسل،
معمولا در پس اعمال و رفتار شخصیت ها، رازی وجود دارد که کم کم آشکار می شود. از
این رو، بهتر است بیننده قبل از دیدن فیلم های ویلیام کسل، هیچ گونه
مطالعه و جستجویی در مورد آنها انجام ندهد تا بتواند به اندازه کافی از فیلم لذت
ببرد.

http://s3.picofile.com/file/7720137739/homolka.jpg

آقای ساردانیکاس در شرایطی ساخته شد
که یک سال قبل، فیلم نسبتا موفق خانه آشر ساخته راجر کورمن به روی
پرده رفته بود و احتمالا این مساله در تمایل ویلیام کسل به پرداختن به
داستانی گوتیک در این فیلم، بی تاثیر نبوده است. آقای ساردانیکاس، به عنوان
یک فیلم رده
B، از فیلمنامه نسبتا خوبی برخوردار است، هر
چند نقش دیالوگ ها بسیار پر رنگ است و اکشن چندانی وجود ندارد. با این حال، داستان
فیلم از انسجام خوبی برخوردار است. در نگارش فیلمنامه، تاثیرپذیری از داستانهایی
چون مردی که می خندد (به ویژه در مورد خنده مخوفی که بر چهره نقش بسته است)
و شبح اپرا (کاربرد ماسک برای پوشاندن چهره واقعی) به چشم می خورد. همچنین،
اوایل فیلم یاد آور دراکولای برام استوکر است (مرد جوانی راهی
اروپای مرکزی می شود، مطلع شدن از مقصد او برای دیگران وحشت آور است، ولی این مرد
وحشت مردم را ناشی از خرافات می داند و به آن می خندد، کالسکه ران از بردن او به
سمت قصر ساردانیکاس، خودداری می کند تا اینکه فردی که خود ساردانیکاس
فرستاده، سر می رسد و ...)

http://s2.picofile.com/file/7720139565/mr_sardonicus.jpg

از امتیازات فیلم می توان به دکور آن
اشاره کرد. به علاوه چهره پردازی فیلم هم یکی از جذابیت های آن به شمار می رود به
ویژه در مورد بارون ساردانیکاس و خدمتکارش.

گای رولف که در این
فیلم، با وجود 50 سال سن همجنان خوش تیپ و قدبلند به نظر می رسد، در نقش بارون
ساردانیکاس
بازی نسبتا خوبی ارائه می دهد و در بعضی قسمت ها، با وجود شخصیت سادیست خود، ترحم بیننده
را برمی انگیزد.

http://s1.picofile.com/file/7720175913/castlesardonicus.jpg

اسکار هومولکا هم در نقش خدمتکار یک چشم ساردانیکاس با آن لهجه عجیب و غریب، دوست داشتنی و فراموش نشدنی است.

http://s1.picofile.com/file/7720171391/800_sardonicus.jpg

یکی از جذاب ترین صحنه های فیلم، صحنه
های تاریک و مه آلود مربوط به قبرستان در شب است، جایی که طمع یکی از کاراکترها،
او را وادار به نبش قبر می کند! این صحنه ها، حتی برای بیننده امروزی نیز تا حدی
ترسناک و تکان دهنده است.

http://s1.picofile.com/file/7720141719/cemetery7.jpg

شهرت ویلیام کسل بیش از هر چیز
مدیون حرکات نمایشی و ابتکارهای عامه پسندی است که به منظور جلب تماشاگر در فیلم
های ترسناک و عمدتا کم هزینه خود به کار می برد. او که اصالتا از یهودیان آلمانی
تبار بود و استعداد خاصی در سرگرم کردن مخاطب داشت، در ابتدا با راهنمایی اورسون
ولز
، به حرفه فیلمسازی وارد شد. هر چند نباید کارنامه فیلمسازی او را تنها
محدود به فیلمهای ترسناک دانست، ولی به هر حال، امروزه ویلیام کسل بیش از
هر چیز، با فیلم های ترسناکش شناخته می شود.

ابتکار نمایشی ویلیام کسل در
این فیلم به این شکل است که در اواخر فیلم، خود کسل بر پرده ظاهر می شود و
با نشان دادن کارت های رای گیری از بینندگان می خواهد با بالا بردن این کارت ها
(که در زمان نمایش این فیلم در سینماها به بینندگان داده شده بود)، نظر خود را در
مورد سرنوشت فرد شرور ماجرا در پایان فیلم و اینکه آیا او باید مجازات شود یا نه، اعلام
کنند. البته این تنها یک حرکت نمایشی بود، چون کسل با اعتقاد به اینکه
بیشتر بینندگان خواهان بدبخت شدن شخصیت گناهکار هستند، در اصل فقط یک پایان برای
فیلم ساخته بود! جالب اینجاست که وقتی ویلیام کسل، در مورد رای گیری توضیح
می دهد، در هنگام گفتن جمله "اگر از آن دسته افراد خوب و مهربانی هستید که
آزارتان به مورچه هم نمی رسد" به نشانه حس انزجار نسبت به این دسته افراد،
چهره در هم می کشد!

http://s2.picofile.com/file/7720148274/sardonicus25.jpg

البته حقیقت این است که فارغ از مسئله
نوآوری کسل در جلب توجه بیننده، در این مورد خاص، ابتکار رای گیری از
بینندگان، تا حدی به فیلم ضربه می زند، چون درست در نقطه اوج، فیلم را قطع می کند
و در نتیجه این وقفه، بیننده از حال و هوای هیجان خارج شده و دوباره نمی تواند به
آن برگردد.

البته ویلیام کسل نه تنها برای
رای گیری، بلکه در آغاز فیلم هم بر پرده ظاهر شده
بود. در این قسمت، او ضمن خوش و بش با بینندگان، سیگاری دود کرده و موضوع
فیلم (غول) را به بینندگان معرفی می کند و قبل از اینکه برای بینندگان خود آرزوی
کابوس هایی خوش کند (!)، برای توضیح معنی واژه غول (یا
ghoul در انگلیسی که در اصل ریشه عربی دارد و به
دلیل کاربرد در داستان های هزار و یک شب به زبان انگلیسی وارد شده است)، کتابچه ای
که ظاهرا لغتنامه مخصوص واژه های ترسناک است، از جیب در آورده و با شوق و ذوق
تعریف غول را به این شکل برای بیننده می خواند: "غول موجود شومی است که با
دستبرد زدن به قبرها، از جسد مردگان تغذیه می کند!"

http://s3.picofile.com/file/7720150963/89439834.jpg


http://s2.picofile.com/file/7720152040/68595.jpg
در کل، برای آن دسته از بینندگان که
مثل من عاشق ادا و اطوارهای نمایشی ویلیام کسل هستند، دیدن او بر پرده
سینما بسیار خوشایند است. البته شیطنت های ویلیام کسل به همین جا ختم نمی
شود، حتی به نظر می رسد ماسک آقای ساردانیکاس، به چهره خود کسل
شباهت دارد و با توجه به روحیه وی، احتمالا این قضیه عمدی است. این عادت های خاص کسل
همواره سبب می شود که بیننده حضورش را در طول فیلم احساس کند، به طوری که گاه شاید
به نظر برسد کسی که فاجعه می آفریند و سربه سر بیننده می گذارد، خود ویلیام کسل
است نه شخصیت های فیلم های او!

http://s1.picofile.com/file/7720145371/MrSardonicus_Still5.jpg

هر چند فیلم آقای ساردانیکاس را
به احتمال زیاد نمی توان در بین 5 فیلم ترسناک برتر ویلیام کسل قرار داد،
ولی تماشای آن خالی از لطف نیست مخصوصا برای آن عده از بینندگان که کودک درونشان
هنوز به خواب نرفته است، درست مثل خود ویلیام کسل.

http://s1.picofile.com/file/7720146876/guy_audrey_sardonicus.jpg
















































































































































هیچ نظری موجود نیست: