آقای ناظم ساده تر از ملانصرالدین ما، تو میکروفون پرسید: کی می دونه پایتخت آمریکا کجاس؟ داد زدیم: واشنگتن!!!
>گفت: یه مرگ بر آمریکایی بگین که تو واشنگتن بشنون!
>ما هم یه دادی می کشیدیم که فتق و حلقوممون به لطف رب العالمین سالم موند.
>آقای ناظم پرسید: کی می دونه حرم آقا امام حسین (ع) کجاس؟
>ما داد کشیدیم: کربلا!
>گفت: حالا یه صلوات بفرستین که آقا تو کربلا بشنون!
>ما هم یه فریادی می کشیدیم
>که این بار قالبمون در خطر تهی شدن قرار می گرفت.
>گذشت اون روزا. خیلی طول کشید تا بفهمیم لس آنجلس تاریخ مجسم سینماس، نیویورک مخوفه و باحاله، لاس وگاس پرزرق و برقه، نیو اورلینز مهد موسیقیه و...یاد گرفتیم باید از اون همسایه هایی که ساعت هفت صبح فریاد نکرۀ بی فایدۀ ما بیدارشون می کرد عذرخواهی کنیم. یاد گرفتیم به هر کس و ناکسی نگیم «برو بمیر! مرگ بر تو!»ولی هنوز کسی نمی دونه، آیا اونایی که تو واشنگتن و کربلا صدامونو شنیدن، فهمیدن کی هستیم؟ واشنگتنیا فهمیدن که تو دل این بچه های ده، یازده ساله هیچی نبوده؟چرا فکر نکردیم به جای این حرفا داد بزنیم: مرگ بر بی سواد و بی سوادی! مرگ بر عقب افتاده و عقب افتادگی! مرگ بر عقده و عقده ای! مرگ بر خونریزی! مرگ بر خشن و خشونت! مرگ بر اونی که بیخودی می گه «مرگ بر...»!ای مرگ بر اونی که به جای عشق و محبت و کنجکاوی یاد بچه ها دادن، «مرگ بر...» یادشون داد و خودکار لای انگشتاشون گذاشت و به خاطر دویدن تو حیاط به پدر و مادرشون زنگ زد و محیط خونشون رو تلخ کرد....
توکیو ژاپن
سیدنی استرالیا
لوس آنجلس آمریکا
پاریس فرانسه
دوبی امارات
فرانکفورت آلمان
بارسلونا اسپانیا
کوالا لامپور مالزی
ریو دلده ژانیرو برزیل
مکزیکو سیتی مکزیکو
دهلی هند
شانگهای چین
کویت
تهران ایران
دکا بنگلادش
سنت پترزبورگ روسیه
تورنتو کانادا
لندن انگلیس
ریاض سعودی
سئول کره
استوکهلم سوئد
بارسلونا اسپانیا
باکو آذربایجان
استانبول ترکیه
سنگاپور سنگاپور
ژنو سویس
یروان ارمنستان
بودا پست مجارستان
بانکوک تایلند
قطب شمال
دوشنبه تاجیکستان
بحرین
رم ایتالیا
>گفت: یه مرگ بر آمریکایی بگین که تو واشنگتن بشنون!
>ما هم یه دادی می کشیدیم که فتق و حلقوممون به لطف رب العالمین سالم موند.
>آقای ناظم پرسید: کی می دونه حرم آقا امام حسین (ع) کجاس؟
>ما داد کشیدیم: کربلا!
>گفت: حالا یه صلوات بفرستین که آقا تو کربلا بشنون!
>ما هم یه فریادی می کشیدیم
>که این بار قالبمون در خطر تهی شدن قرار می گرفت.
>گذشت اون روزا. خیلی طول کشید تا بفهمیم لس آنجلس تاریخ مجسم سینماس، نیویورک مخوفه و باحاله، لاس وگاس پرزرق و برقه، نیو اورلینز مهد موسیقیه و...یاد گرفتیم باید از اون همسایه هایی که ساعت هفت صبح فریاد نکرۀ بی فایدۀ ما بیدارشون می کرد عذرخواهی کنیم. یاد گرفتیم به هر کس و ناکسی نگیم «برو بمیر! مرگ بر تو!»ولی هنوز کسی نمی دونه، آیا اونایی که تو واشنگتن و کربلا صدامونو شنیدن، فهمیدن کی هستیم؟ واشنگتنیا فهمیدن که تو دل این بچه های ده، یازده ساله هیچی نبوده؟چرا فکر نکردیم به جای این حرفا داد بزنیم: مرگ بر بی سواد و بی سوادی! مرگ بر عقب افتاده و عقب افتادگی! مرگ بر عقده و عقده ای! مرگ بر خونریزی! مرگ بر خشن و خشونت! مرگ بر اونی که بیخودی می گه «مرگ بر...»!ای مرگ بر اونی که به جای عشق و محبت و کنجکاوی یاد بچه ها دادن، «مرگ بر...» یادشون داد و خودکار لای انگشتاشون گذاشت و به خاطر دویدن تو حیاط به پدر و مادرشون زنگ زد و محیط خونشون رو تلخ کرد....
توکیو ژاپن
سیدنی استرالیا
لوس آنجلس آمریکا
پاریس فرانسه
دوبی امارات
فرانکفورت آلمان
بارسلونا اسپانیا
کوالا لامپور مالزی
ریو دلده ژانیرو برزیل
مکزیکو سیتی مکزیکو
دهلی هند
شانگهای چین
کویت
تهران ایران
دکا بنگلادش
سنت پترزبورگ روسیه
تورنتو کانادا
لندن انگلیس
ریاض سعودی
سئول کره
استوکهلم سوئد
بارسلونا اسپانیا
باکو آذربایجان
استانبول ترکیه
سنگاپور سنگاپور
ژنو سویس
یروان ارمنستان
بودا پست مجارستان
بانکوک تایلند
قطب شمال
دوشنبه تاجیکستان
بحرین
رم ایتالیا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر