114- داستان سرباز جو
داستان سرباز جو Story of G.I. Joe
کارگردان: ویلیام ولمن
فیلمنامه: لئوپولد اتلس – فیلیپ استیونسون – گای اندور
فیلمبردار: راسل متی
موزیک: لوئیس اپل‌بام
بازیگران: رابرت میچم – برجیس مردیت – فردی استیل – والی کسل – جیمی لوید
۱۹۴۵ یونایتد آرتیستز – سیاه و سفید – ۱۰۸ دقیقه
در گیرودار جنگ دوم، خبرنگاری به نام ارنی پایل (مردیت) به گروهی از سربازان آمریکایی می‌پیوندد و در رزم با آلمانی‌ها برای آزادسازی ایتالیا همراه می‌شود...
فیلم براساس گزارش‌های خبرنگاری به نام ارنی پایل ساخته شد که اندکی پس از نمایش همین فیلم، در نبرد با ژاپنی‌ها در اُکیناوا کشته شد. ولمن که خود در جنگ اول هوانورد بود، با ناخشنودی پذیرفت که این فیلم را بسازد.
در بخش‌هایی از این فیلمِ نیمه‌مستند، تصاویر خبری جنگ نیز به‌کار رفته است. شخصیت‌پردازی نمایان‌ترین ویژگی فیلم است؛ از جمله سربازی که به‌دنبال دستگاه گرامافون می‌گردد تا صدای زن و فرزندش را که روی صفحه ضبط شده و با پست به جبهه فرستاده شده، گوش کند؛ یا سرباز دیگری که بالای سر خود در سنگر تصاویر ستاره‌های هالیوود را نصب کرده و پیوسته در پی کسی است که با او از سینما بگوید؛ یا درجه‌داری که مسئول حضور و غیاب است و در طول فیلم، با مرگ همرزمانش نام آنها را یکی‌یکی خط می زند... و رابرت میچم جوان در نقش رزمنده‌ای که مایۀ دلگرمی همه است و سرانجام خود نیز کشته می‌شود.
بیادماندنی‌ترین بخش فیلم سکانسی است که شب کریسمس، سربازان در سنگری گرد می‌آیند و در نور شمع و نوای رادیو، آئین سال نو را برگزار می‌کنند و همزمان، صدای گلوله‌باران توپخانۀ دشمن فزونی می‌یابد و آرام‌آرام جایگزین صدای گفت‌وگوی سربازان می‌شود. سکانس دیگری که سربازان پس از نبردی تن‌به‌تن با آلمانی‌ها در ویرانه‌های یک کلیسا برای کشتگان خود به سوگ می‌نشینند، در فیلم نجات سرباز رایان (اسپیلبرگ – ۱۹۹۹) بازسازی شد. ساخته شدن این فیلم در واپسین‌ماه‌های نبرد، ارزش آن را دوچندان کرده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر